Bài thơ Không Đề IV (Xuân Quỳnh), tác giả viết về một tình yêu thiên vị. Mở đầu mượn dòng sông viết về một tình yêu thiên vị, lấy phù sa bên lở đắp bên bồi. Tình yêu trong bài thơ khá phong trần, hình ảnh bàn tay chai, và cuốn bụi chân đê. Khi tình ái đã đi qua thì chỉ còn vệt chai thôi ẩn dưới làn da, hết khá vọng cuộc đời tuổi trẻ, chỉ còn thoáng sợi bạc trên mái đầu.
Không Đề IV (Xuân Quỳnh)
Sông cũng như tình yêu – sông thiên vị
Lấy mãi phù sa bên lở đắp bên bồi
Sóng vỗ về bờ cỏ non tươi
Lá xanh mướt cơn mưa vừa gội
Vạt đất mới bàn tay chai mới
Gió đầu hè mải cuốn bụi chân đê…
Ôi cuộc đời gần gụi nhường kia
Phải tuổi ta với tuổi đời cùng sinh đẻ
Ngày mai thôi nhìn quãng đời này xa lạ
Trong lòng mình – khi tình ái đã đi qua
Vệt chai thôi ẩn dưới làn da
Hết khát vọng dẫu cuộc đời vẫn trẻ
Thoáng sợi bạc trên mái đầu bỡ ngỡ
Chỉ còn thơ ta viết lúc yêu nhau
Mà ta quên. Mấy chục năm sau
Đọc thơ ta có người còn xúc động
Cỏ thì xanh dòng sông còn vỗ sóng
Gió đầu hè mải cuốn bụi chân đê…
Đoạn cuối bài thơ, tác giả khẳng định chỉ có thơ ta mới làm người xúc động, cỏ thì xanh dòng sông còn vỗ sóng. Bạn có cảm nhận gì về bài thơ này, để lại đóng góp ngay bên dưới nhé.
Các Bạn Đang Xem Bài Viết Bài Thơ: “Không Đề IV” (Xuân Quỳnh – Nguyễn Thị Xuân Quỳnh) Của Tác Giả Xuân Quỳnh Trong Tập Tự Hát (1984) Tại Blog ChieuTa.Com. Truy Cập Blog Thường Xuyên Để Xem Nhiều Bài Viết Mới Hàng Ngày Nhé!
Để Lại Một Bình Luận