Tuyển Tập Thơ Ngắn Hay Nhất Của Hồ Dzếnh!
Hồ Dzếnh (1916–1991), tên thật là Hà Triệu Anh hay Hà Anh (ghi theo giọng Quảng Đông là Hồ Dzếnh) là một nhà thơ Việt Nam. Ông được biết nhiều qua tập thơ Quê Ngoại với một giọng thơ nhẹ nhàng, thanh thoát, phảng phất hương vị thơ cổ Trung Hoa. Ngoài ra, Hồ Dzếnh còn là nhà văn với nhiều tác phẩm, trong đo phải kể tên tập truyện ngắn Chân trời cũ (1942), Thạch Lam đề tựa.
Tuy có nhiều tác phẩm nổi bật, nhưng hầu như không quá nhiều người biết đến ông, nhất là lớp trẻ. Tuy nhiên, hầu như ai cũng biết đến 2 câu thơ cực kỳ nổi tiếng: “Tình mất vui khi đã vẹn câu thề; Ðời chỉ đẹp những khi còn dang dở”. Ông cũng là một tín hữu Công giáo Rôma, tên thánh của ông là Phaolô Têrêsa, và đường truy tặng Giải thưởng Nhà nước về Văn học nghệ thuật năm 2007. Ngay dưới đây là những bài thơ tiêu biểu, và nổi tiếng của ông, mời các bạn theo dõi những bài thơ hay nhất của nhà thơ Hồ Dzếnh.
Ngập Ngừng (Hồ Dzếnh)
Em cứ hẹn nhưng em đừng đến nhé!
Ðể lòng buồn tôi dạo khắp trong sân
Ngó trên tay, thuốc lá cháy lụi dần…
Tôi nói khẽ: Gớm, làm sao nhớ thế?
Em cứ hẹn nhưng em đừng đến nhé!
Em tôi ơi! tình có nghĩa gì đâu?
Nếu là không lưu luyến buổi sơ đầu?
Thuở ân ái mong manh như nắng lụa
Hoa bướm ngập ngừng, cỏ cây lần lữa
Hẹn ngày mai mùa đến sẽ vui tươi
Chỉ ngày mai mới đẹp, ngày mai thôi!
Em cứ hẹn nhưng em đừng đến nhé!
Tôi sẽ trách – cố nhiên! – nhưng rất nhẹ
Nếu trót đi, em hãy gắng quay về
Tình mất vui khi đã vẹn câu thề
Ðời chỉ đẹp những khi còn dang dở
Thư viết đừng xong, thuyền trôi chớ đỗ
Cho nghìn sau… lơ lửng… với nghìn xưa…
Cảm Xúc (Hồ Dzếnh)
Cô gái Việt Nam ơi!
Từ thuở sơ sinh lận đận rồi
Tôi biết tình cô u uất lắm
Xa nhau đành chỉ nhớ nhau thôi
Cô chẳng bao giờ biết bướm hoa
Má hồng mỗi tiết mỗi phôi pha
Khi cô vui thú, là khi đã
Bồng bế con thơ, đón tuổi già
Cô gái Việt Nam ơi!
Ngọn gió thời gian đổi hướng rồi
Thế hệ huy hoàng không đủ xóa
Nghìn năm vằng vặc ánh trăng soi
Tôi đến đây tìm lại bóng cô
Trở về đường cũ, hái mơ xưa
Rau sam vẫn mọc chân rào trước
Son sắt, lòng cô vẫn đợi chờ
Dãi lúa cô trồng nay đã tươi
Gió xuân ý nhị vít bông cười…
Ai hay lòng kẻ từng chăm lúa
Trong một làng con, đã héo rồi!
Cô gái Việt Nam ơi!
Nếu chữ hy sinh có ở đời
Tôi muốn nạm vàng muôn khổ cực
Cho lòng cô gái Việt Nam tươi
Quê Hương (Hồ Dzếnh)
Ngày xưa tôi sống vui êm
Trong khu làng nhỏ kề bên sông đào
Chị tôi giặt lụa cầu ao
Trời trong, nắng ửng, má đào ghẹo duyên
Tôi say nước thắm mây huyền
Nước mơ dáng cũ, mây truyền tiếng xưa…
Đời lành: nắng nhạt mưa thưa
Sầu hôm nối sáng, buồn trưa tiếp chiều
Có lần tôi thấy tôi yêu
Mắt nhung, cô bé khăn điều cuối thôn
Lâu rồi, tôi đã… hơi khôn
Biết cô hàng xóm có còn nhớ nhau?
Màu Cây Trong Khói (Hồ Dzếnh)
Trên đường về nhớ đầy
Chiều chậm đưa chân ngày
Tiếng buồn vang trong mây…
Chim rừng quên cất cánh
Gió say tình ngây ngây
Có phải sầu vạn cổ
Chất trong hồn chiều nay?
Tôi là người lữ khách
Màu chiều khó làm khuây
Ngỡ lòng mình là rừng
Ngỡ hồn mình là mây
Nhớ nhà châm điếu thuốc
Khói huyền bay lên cây…
Rằm Tháng Giêng (Hồ Dzếnh)
Ngày xưa còn nhỏ… ngày xưa
Tôi đeo khánh bạc lên chùa dâng nhang
Lòng vui quần áo xênh xang
Tay cầm hương, nến, đinh vàng mới mua
Chị tôi vào lễ trong chùa
Hai chàng trai trẻ khấn đùa hai bên:
– “Lòng thành lễ vật đầu niên
Cầu cho tiểu được ngoài giêng đắt chồng!”
Chị tôi phụng phịu má hồng
Vùng vằng suýt nữa quên bồng cả tôi
Tam quan, ngoài mái chị ngồi
Chị nghe đoán thẻ, chị cười luôn luôn
Quẻ thần, thánh mách mà khôn:
– Số nàng chồng đắt, mà con cũng nhiều!
Chị tôi nay đã xế chiều
Chắc còn nhớ mãi những điều chị mơ
Hằng năm, tôi đi lễ chùa
Chuông vàng, khánh bạc ngày xưa vẫn còn
Chỉ hơi thấy vắng trong hồn
Ít nhiều hương phấn khi còn ngây thơ
Chân đi, đếm tiếng chuông chùa
Tôi ngờ năm, tháng thời xưa trở về
Cảm Đề (Hồ Dzếnh)
Mẹ nhỏ của con ơi!
Máu chảy, xuân thơm, mắt lệ ngời
Vú mẹ đã khô nguồn sữa cũ
Tình con còn lại bấy nhiêu thôi!…
Hoa Xuân đất Việt nghìn thu nở
Gương cũ muôn đi rạng rỡ soi
Uớc nhỏ như xưa mà nũng nịu:
“Coong nà coong mẹ, mẹ coong ơi!…”
Bài Thơ Tặng Vợ (Hồ Dzếnh)
Mình vừa là chị là em
Tấm lòng người mẹ, trái tim bạn đời
Mai này tới phút chia đôi
Hai ta ai sẽ là người tiễn nhau?
Xót mình đã lắm thương đau
Tôi xin làm kẻ đi sau đỡ mình
Cuộc đời đâu phải phù sinh
Nước non chan chứa nghĩa tình, mình ơi!
Chuyến Tàu Thu (Hồ Dzếnh)
Tôi lại đến cuối mùa nghe gió lạ
Đón chuyến tàu năm ngoái tiễn thu đi,
Trên đầu tôi, lá thu rơi rụng quá,
Nhưng bạn tôi từ đấy mãi không về.
Tôi khẽ hỏi dòng thông bên dải suối
Sao bạn tôi mãi mãi không về?
Suối nín chảy và thông buồn chẳng nói.
Nhưng bên trời, lặng chỉ dấu chia ly.
Và từ đấy thu sang tôi lạnh quá,
Tôi chia thương với kẻ cuối chân trời,
Và tin chắc khi bên đường rụng lá
Bạn cũng buồn chạnh nghĩ đến tình tôi.
Nhưng thu sang, rồi thu lại sang,
Bao phen sắc lá đổi thay vàng,
Tôi không dám hẹn mong gì nữa
Bạn chết lâu rồi, ngậm tiếng than!
Mải đến chiều nay nhác chuyện xưa
Tưởng người theo mải chuyến tàu thu,
Tôi nhìn chân gió run trong lạnh
Chỉ thấy mây buồn toả vất vơ…
Bài Hát Ru Em (Hồ Dzếnh)
Ngủ đi, em bé anh yêu
Phòng em gió sáng dặt dìu tiếng hoa
Thu về, mùa đã nghe xa…
Hoàng hôn nhân thế phai nhòa nhớ thương
Riêng em tóc biếc, môi hường
Vui say bên nỗi đoạn trường là anh
Chiều đồi: cây tạ hồn xanh
Sương the lảng đảng, hoa cành tả tơi
Em vui, xuân sắc riêng trời
Hồn say giấc bướm, miệng cười vẻ hoa
Em ơi, chiều thế đương nhòa
Môi khô khôn níu, tên đà nhạt tên
Bao nhiêu nguyền cũ đương quên
Bao nhiều tình cũ đương rền rĩ than
Tiếng sầu mất giữa nhân gian
Nàng đi xa lắm và nàng đã vui
Anh về, lòng góa, tim côi
Lửa thiêng đem sấy lại đồi lạnh khô
Gửi em, giấc Mộng đầu mùa
Hoa phai ghi dấu những giờ xót thương
Anh run, quỳ gối chân giường:
– “Em ơi! Cực lạc, Thiên đường là em!”
Chị Tôi (Hồ Dzếnh)
Ngày xưa còn nhỏ ngày xưa
Tôi đeo khánh bạc lên chùa dâng nhang
Lòng vui quần áo xênh xang
Tay cầm hương nến đình vàng mới mua
Chị tôi vào lễ trong chùa
Hai chàng trai trẻ khấn đùa hai bên
“Lòng thành lễ vật đầu niên
Cầu cho tiểu được ngoài Giêng đắt chồng”
Chị tôi hai má đỏ hồng
Vùng vằng suýt nữa quên bồng cả tôi
Tam quan mái ngói chị ngồi
Chị nghe đoán quẻ chị cười luôn luôn
Quẻ Thần mắt thánh mà khôn
Số này chồng đắt mà con cũng nhiều
Chị tôi nay đã xế chiều
Chắc còn nhớ mãi những điều chị mơ
Hằng năm tôi đi lễ chùa
Chuông vàng khánh ngọc ngày xưa vẫn còn
Chị ơi thấy vắng trong hồn
Ít nhiều hương phấn khi còn thơ ngây
Chân đi đếm tiếng chuông chùa
Tôi ngờ năm tháng ngày xưa trở về.
Sáng Nay Mùa Thu (Hồ Dzếnh)
Trời không nắng cũng không mưa,
Chỉ hiu hiu gió cho vừa nhớ nhung.
Em còn nhớ đến quê không,
Bãi dâu vẫn đợi, con sông vẫn chờ.
Bâng khuâng câu chuyện tình cờ,
Không mong nên hẹn, không ngờ thành thân.
Rất xa bỗng hoá rất gần,
Dù chưa gặp mặt một lần, lạ chưa!
Sáng nay Hà Nội giao mùa,
Hồ Thu. Tóc liễu. Tháp Rùa lung linh.
Nước non đây nghĩa đây tình,
Đọc thơ em sẽ thấy mình trong thơ.
Mùa Thu Năm Ngoái (Hồ Dzếnh)
Trời không nắng, cũng không mưa
Chỉ riu riu rét cho vừa nhớ nhung
Chiều buồn như mối sầu chung
Lòng im nghe thoảng tơ trùng chốn xa
Đâu hình tàu chậm quên ga
Bâng khuâng, gió nhớ về qua lá dày
Tôi đi lại mãi chốn này
Sầu yêu nối nhịp với ngày tôi sang
Dưới chân, mỏi lối thu vàng
Tình xa lăm lắm, tôi càng muốn yêu
Lời Ru Của Mẹ (Hồ Dzếnh)
Khi con còn ngủ trong thai
Cuống rau mẹ chắt đêm ngày thức ăn
Nôi êm nâng giấc con nằm
Sữa thơm mẹ lại vắt phần nuôi con
Bùn màu thắm nước nâu non
Biết bao nghĩa cả tình son với đời
Kiếp sau xin lại làm người
Để nghe non nước vọng lời mẹ ru.
Xuân Đôi Ta (Hồ Dzếnh)
Em trở về đây, đáp lại lời
Anh từng buông gọi giữa xa xôi
Nghìn trùng non nước đìu hiu nhớ
Ðã vọng hồn anh đến cuối trời
Anh đã chờ và cây đã xanh
Lừng mùa bay dậy tiếng mây thanh
Em về, mắt đẹp ngời như thuở
Em chửa theo chồng, vẫn mến anh
Anh đợi chờ em suốt bấy lâu
Nhủ thầm: xuân thắm chả phai đâu
Một khi xuân thắm là mong nhớ
Và cả thiên thu: vĩnh viễn sầu!
Áo em sáng dệt trời xuân gấm
Sông cũ, nguồn xưa rộn rã về…
Ngõ hạnh, mấy mùa quên nét thắm
Nở bừng, khi thoáng bóng hoa lê
Em đã về đây, em vẫn nguyền
Như ngày trăng nước chớm tơ duyên
Bao năm xa cách, đời chưa nhạt
Màu tóc sông thu, ánh mắt huyền
Anh hát mừng em khắp thế gian
Trập trùng mây núi tiếng ngân vang
Thơ yêu khôn ngớt trong thiên hạ
Và cả non sông rợn sóng đàn
Mời em ngồi lại bến sông xanh
Mây cũ muôn năm chiếu dáng lành
Ta viết lòng ta cho hậu thế
Ðọc hoài không chán: Em và Anh!
Hoa Mẫu Đơn (Hồ Dzếnh)
Mẫu đơn nở cạnh nhà thờ
Đôi ta trinh tiết đợi chờ lấy nhau.
Em ạ, quê ta tháp giáo đường
Sáng chiều vẫn vọng những hồi chuông
Ai đi xem lễ tôi đi với
Gió dạo lời kinh toả vấn vương
Con gái nhà Chung xinh đẹp lạ
Đẹp hơn cpn gái phố phường bên
Ngày ngày hai buổi xưa đi học
Mượn lối vườn hoa để gặp em
Tôi nhớ từng viên đá lát thềm
Từng hàng ngói nhỏ mái nhà êm
Cây doi đứng cạnh hòn non bộ
Toả mát đường đi gạch lát nem
Ôi vật vô tri cũng có hồn
Những ngày nắng mới những hoàng hôn
Tình yêu sau trước đều như vậy
Những thoáng vui xen những nét buồn
Chủ Nhật tự nhiên thành buổi hẹn
Gió bay tà áo trắng như thơ
Mẫu đơn nở giữa hai lời nguyện
Phảng phất còn thơm đến bây giờ
Đêm Giáng Sinh này em ở đâu
Nghe chuông có nhớ thuở ban đầu
Ước chi sống lại thời xưa nhỉ
Để trẻ ra và để hẹn nhau.
Tưởng Chuyện Ngàn Sau (Hồ Dzếnh)
Nằm đây, tưởng chuyện ngàn sau
Lung linh nến cháy hai đầu áo quan
Gió lìa cánh lá không vang
Tin ta vĩnh quyết trần gian hững hờ!
Bao nhiêu dáng ảnh tôn thờ
Xa nhau lâu quá bây giờ lạnh nhau
Người về gối rét, nằm đau
Nghe trên thước đất phai màu nhớ thương
Chiều nào mây vọng hồn chuông
Ngừng chân đôi kẻ trên đường mải mê
Nghe tin ta lỗi câu thề
Nghìn thu xa vắng, ra về trước ai
Ngậm ngùi nhớ trắng rừng mai
Cảm thương sông nước, ghi bài điếu tang!
Ngựa gầy bóng gió mênh mang
Cờ đen lối cũ, cây vàng nẻo xa…
Ta nằm trong ván trông ra
Tủi thân vì thấy người hoa vẫn cười!
Ta toan… giận dỗi xa đời
Chợt hay: khăn liệm quanh người vẫn thơm!
Nát thân, không nát nỗi hồn
Lẩn trong cái chết vẫn còn cái đau!
Ở trên là những bài thơ hay nhất của Hồ Dzếnh (Hà Triệu Anh) chia sẻ đến các bạn. Hi vọng bạn sẽ thích những bài thơ này và các tác phẩm khác của Hồ Dzếnh. Bạn thấy danh sách này còn thiếu sót gì không? Hãy bổ sung ngay bên dưới bình luận nhé. Để xem tất cả thơ của ông, các bạn vào danh mục thơ Hồ Dzếnh (Hà Triệu Anh) nhé.
- Những bài thơ hay nhất của Huy Cận
- Những bài thơ hay nhất của Hồ Xuân Hương
- Những bài thơ về Trăng của Hàn Mặc Tử
- Những bài thơ tình buồn của Xuân Quỳnh
Hằng ngày vẫn có nhiều bài thơ được sưu tầm từ nhiều tác giả thơ mới và nổi tiếng, những bài thơ tình lãng mạn, thơ về cuộc sống được đăng tải trên chuyên mục thơ ChieuTa.Com. Hi vọng những bài thơ sẽ là món ăn tinh thần cũng như thêm gia vị cho cuộc sống. Hãy thường xuyên ghé thăm để cập nhật những bài thơ mới nhất trên ChieuTa.Com nhé!.
Các Bạn Đang Xem Bài Viết Tuyển Tập 17 Chùm Thơ Hay Nhất Của Hồ Dzếnh (Hà Triệu Anh) Của Tác Giả Hồ Dzếnh Thuộc Danh Mục Thơ Việt Nam Tại Blog ChieuTa.Com. Truy Cập Blog Thường Xuyên Để Xem Nhiều Bài Viết Mới Hàng Ngày Nhé!
Bài Viết Liên Quan:
- Tuyển Tập Bài Thơ Hay & Đặc Sắc Nhất Của Anh Thơ (Vương Kiều Ân)
- Tập 15 Bài Thơ Thiếu Nhi Hay, Ý Nghĩa Của Nhà Thơ Xuân Quỳnh
- 25+ Bài Thơ Về Ông Nội Dấu Yêu & Những Kỷ Niệm Ngọt Lành
- 18+ Bài Thơ Về, Thăm Lại Mái Trường Xưa Bồi Hồi & Xúc Động
- 22 Bài Thơ Về Cây Lúa Việt Nam Gắn Liền Với Người Nông Dân
- 19+ Bài Thơ Về Trường Học, Mái Trường Gợi Nhớ Tuổi Học Trò
- 12+ Bài Thơ Về Lòng Yêu Nước, Tổ Quốc, Đồng Bào & Dân Tộc
- 10+ Bài Thơ Hay Về Tinh Thần Đoàn Kết, Tương Trợ & Vượt Khó
Để Lại Một Bình Luận